Watertown

In de ochtend begon de trip al goed. We zaten vlak bij de grens en waren er dus lekker vroeg. Nadat we onze paspoorten aan de USA douanier gegeven hadden, moesten we uitstappen en werden we naar een donker gebouwtje geleid. Aldaar op de 2e etage aangekomen zaten er al 20 mensen te wachten. Er hing een gelaten sfeer. We wisten niet wat we moesten doen of wat er verkeerd was.

Na 20 minuten wachten werden we opgeroepen en werd ons uitgelegd dat we wel een ESTA hadden maar dat deze alleen geldig was als je de USA met een vliegtuig binnenkomt. Voor het binnengaan van de USA met een auto heb je een ander document nodig. Pffff, gelukkig was dat het, waarom zeggen ze je dat niet? Waarom laten ze je zolang in onzekerheid? Ik vond het in elk geval zeer onvriendelijk, maar goed na het betalen van wat dollars mochten we de USA binnen met een extra sticker in ons paspoort.

Tijd om te knallen met onze bolide. Ik heb een mooie foto van de auto maar de server weigert deze te uploaden, net als een foto van de grensovergang. Big brother en zo??
De route was verder prachtig, nagenoeg geen industrie en wel veel glooiende heuvels, helemaal happy :-). Op het kaartje (klik voor vergroting) kun je zien waar we zitten. We hebben de uiteraard de snelwegen vermeden en zijn zoveel mogelijk langs Lake Ontario gereden, lijkt wel een zee zo groot.

Eind van de middag kwamen we aan op onze bestemming voor die dag, de Comfort Inn in Watertown. Hier werden we door Anke en Ben gefeteerd op een heerlijke maaltijd in het Holiday in, smikkelen en smullen want ik had zulke lekkere spareribs, jum.
Smakelijke groet!