Extravaganza part 2

Eén woord 'FENOMENAAL', wat een geweldige bijeenkomst vandaag. Mooie terugblikken op 30 jaar herbalife en training krijgen van mensen die er vanaf het eerste uur bij waren. Ik word er stil van. Het is een wonderlijk bedrijf met een bonte verzameling van allerlei mensen die allemaal een zelfde doel hebben namelijk de wereld wat gezonder maken. Dat doen we door de mensen bewuster te maken van wat ze nu eigenlijk eten.

Het is toch inderdaad van de zotte dat er op deze aarde 'Happy Meals' o.a. worden aangeboden waar je lijf helemaal 'niet happy' van wordt en dan wordt onze shake een maaltijdvervanger genoemd. FOUT, onze shake is een maaltijd, ik eet het nu 1,5 jaar 2 tot 3 keer per dag en ik voel me fantastisch. Ik voel en ben fitter dan toen ik 20 was. Vorige week ben ik nog door een arts getest en kreeg te horen dat ik beschikte over een uitzonderlijk goede constitutie. Mensenlief, dat is toch het allerbelangrijkste in je leven, gezond zijn en waarom gooien we dan zoveel ROTZOOI naar binnen? Omdat dat 'lekker' is? Volgens mij zijn we vergeten hoe echte voeding smaakt en dat komt door alle rotzooi die we in de supermarkten vinden. Alles wordt kunstmatig op kleur gekweekt en in gascontainers opgeslagen voor transport.

Nee hoor geef mij maar mijn shakes en mijn vers klaargemaakte avondmaaltijd. Kost misschien iets meer tijd en geld maar die keuze maak ik graag, dat heb ik voor mezelf over.

Enthousiaste groet!

Extravaganza part 1

Wat een happening weer, overvolle metro's en uitpuilende bussen richting Globe en allemaal lachende mensen in 't rood, geel, groen en natuurlijk Oranje.

Stel je een voetbalstadion voor met in elk vak een ander land en iedereen is in een jubelstemming, ze draaien heerlijke opzwepende muziek en er is een geweldige VJ. Het recept voor een fantastische kippenvel ervaring. Een stadion vol positieve energie, het dak gaat er (bijna) af :-)

Vandaag dus de eerste dag en wat een mooie sprekers en fantastische foto's. Dromen zijn er om uit te laten komen en in deze zinderende energie kan alles gebeuren. Het is ook niet uit te leggen alleen maar te ervaren. Allereerst komen artsen en doctoren aan het woord, deze mensen eten, ademen en leven Herbalife, ze zien er fantastisch uit. We krijgen een prachtige training van Nobelprijswinnaar dr. Louis Ignarro, die er na de prijs ontvangen te hebben ervoor gekozen heeft om met herbalife te gaan samenwerken. Hij is 70 jaar maar werkt nog steeds vol passie en is daarnaast sportman in hart en nieren. Ook is dr. Davis Heber aanwezig en vertelt hij vol vuur over de ontwikkeling van de producten. Zo krijgen we een nieuwe maaltijdreeep waar yogert en acaïbessen inzitten, heerlijk. Dit is maar een fractie van deze dag en er komt nog veel meer morgen.

Eerst maar eens even rustig uitstuiteren ;-) Morgen meer

Stevige trippel...

Vanochtend was ik al vroeg op pad. Mijn hotel ligt prima centraal en na een gastronomisch ontbijt (jaja 'gratis' natuurlijk) met een paar stops van de metro ben ik bij de Globe. Vanochtend was ik een van de eerste om me voor de extravaganza te registreren. Daarna heb ik de stad maar eens even verkend. Stockholm ligt prachtig en het middelste eiland is helemaar wonderschoon. Ik heb er geen auto's kunnen ontdekken maar wel veel (heel veel) toeristen en leuke kleine smalle steegjes en trappetjes. Eigenlijk wilde ik een boottochtje gaan maken maar het was minder warm dan gedacht en dan kun je maar beter een beetje in beweging blijven nietwaar ;-)

Ook wel verstandig om de beentjes flink te strekken na het ontbijt en nog een etentje in het verschiet. Aan het eind van de middag trof ik mijn zus Anke en werd ik gefeteerd op een heerlijke salade met een overdosis scampis en een heerlijke pizza. Je leest het goed, ik neem het ervan ;-)

Heb trouwens wel ontdekt dat ik alleen de kaart in Australië kan lezen. Ik bak er niets van en zelfs als ik mezelf draai in de juiste positie en de kaart goed houd weet ik nog niet waar ik ben. Vandaag heb ik dat dus voor de verandering eens geheel losgelaten en ben ik achter mijn neus aangegaan, zo kom je er ook en het is een stuk leuker zonder stress.

Flierefluitende groet!

Eerste indruk...

WAUW! Stockholm lijkt me geweldig. Als je aan komt vliegen zie je hoe groen het hier is, magnefiek. Met de arlanda express word ik in 20 minuten met 200 km per uur naar het centraal station gebracht en vandaaruit in 10 minuten bij mijn hotel. In amper 3 uur uit en thuis dus. Bovenstaande foto was de eerste reclameuiting op de achterkant van de stoel voor mij, grappig niet?

Alles via internet van te voren geregeld en das toch wel heel mooi. Ook de treinkaartjes in Nederland en de Arlanda express en on line inchecken is ook een makkie. Mijn bagage voor deze paar dagen hoef ik niet af te geven, dat gaat als handbagage mee. Kortom flitsend dat internet :-)

Helaas is het al aardig donker als ik op de eindbestemming aan kom maar ik kan wel zien dat het heuvelachtig is en dat er veel water is. Ook de gebouwen zijn mooi en goed onderhouden en wat ziet het er schoon uit. Ik schaam me dood dat het er in Nederland allemaal zo vies uitziet :-( het kan heus anders.

Ik drink nog een watertje en dan ga ik het hotel nog even verkennen, de sportfacilliteiten enzo.

Energieke groet!

Stockholm, the place to be...

Heerlijk mijn jaarlijkse internationale trainingweekend van Herbalife komt er aan. Dit jaar kun je me volgen in Stockholm. Lief heeft een prachtig hotel uitgezocht vlakbij het centrum en een vliegticket bij de SAS geboekt en ik heb zowaar één hele vrije dag te besteden, nu het zakgeld nog ;-)

Vorig jaar viel mijn extravaganza weekend naar Praag een beetje in het water omdat de persoon met wie ik reisde een SMSje kreeg dat ze oma was geworden. Tja dan zit je met je gedachten niet bij de training. Ik had dan ook al snel besloten om haar niet alleen naar huis te laten rijden en ben met haar meegegaan.

Dit jaar doe ik het anders en ga ik lekker vliegen en ben ik van niemand afhankelijk.

Tot zover vakantie USA 2010, wordt hopelijk vervolgd in 2011

Denver...

Na werkelijk een vreselijk onrustige nacht in Aspen te hebben doorgebracht kwamen we er in de ochtend achter dat dàt waarschijnlijk te wijten was aan de hoogte (3 km). Het duurt namelijk 24 tot 36 uur alvorens je lijf aan het hoogteverschil gewend is. Mijn hart was helemaal van slag en bonkte dat het een lieve lust was. Ik had het vreselijk warm terwijl lief de dekens tot aan zijn kin had opgetrokken. Nou ja, ik schreef het al, een onrustige nacht.

De weg van Aspen naar Denver via de Independance pass van weer 3700 meter was prachtig. En nu Denver, wat een megastad, not my cup of tea. Geef mij maar de rust van de wildernis.
Maar het heeft zowaar een gezellig centrum welke redelijk autoluw is en veel winkels en gezellige restaurantjes. En belangrijker nog, mijn missie is volbracht. Ik heb een Tshirt voor John kunnen scoren. Nu kunnen we met een gerust hart Denver en de USA verlaten.

Ik heb vernomen dat de harige jongens wederom een kraai door het kattenluikje naar binnen wilden slepen maar dat de zwarte jongen daar niet van was gediend. Gelukkig maar anders hadden we weer een bevrijdingsactie op touw moeten (laten) zetten. Ik mis ze wel hoor, maar nog 2 dagen en dan mogen ze weer op schoot komen knorren.

Tot in Nederrland!

Aspen, Colorado...

Wauw, we zijn in het Mekka van de 'rich and famous' beland. Dat wil zeggen gedurende de winterperiode want daar staat Aspen om bekend. Het is een klein maar zeer fraai plaatsje met op elke straathoek wel een modehuis van een bekende ontwerper. We logeren in de LimeLightlodge alwaar we een 'Room with a view' hebben, met balcon. Martha en Max hebben een kamer naast ons dus we kunnen bij elkaar naar binnen gluren via de balcons.

Het is echt een mooi stadje met goed onderhouden gebouwen en de openbare ruimte is ook met smaak aangelegd. Er is geen hoogbouw maar wel veel fraaie grote en kleine houten gebouwen. Hoewel er veel winkels zijn heb ik dat ene Tshirt nog niet kunnen scoren. Ik gok op morgen in Denver, onze laatste vakantiedag, snik:-(

De tijd gaat nu in een keer wel heel erg hard, maar goed aan alles komt uiteindelijk een eind. We gaan nog even door Aspen browsen en een vorkje prikken en heel misschien wil lief nog een glaasje bier van de tap scoren in een locale brewery

'Home' alone...

Heerlijk zo'n relaxed dagje. Vanochtend op mijn gemakje het stadje ingeslenterd. Het is hier al vroeg warm dus kun je het beste vroeg op pad. Helaas nog niet gelukt om een shirt voor John te scoren, wel de juiste winkel maar helaas gesloten... Vanavond in de herkansing en anders wordt het Denver.

In de locale supermarkt verbaas ik me over de schappen vol met dieet producten en het is geen wonder waarom ze hier zo zwaar zijn. Alles wat je ziet is òf vet, gepaneerd en gefrituurd òf staat stijf van de suiker en is zoet. Relatief gezien is de verse groente en fruit afdeling klein, de diepvriesafdeling des te groter. Wel sla ik hier even mijn slag met stevia, het zoetmiddel dat sinds kort ook in Nederland als voedingsmiddel is toegestaan. Het is een prachtig natuurlijk zoetmiddel welke je bloedsuikerspiegel stabiel houdt en waar zero calorieën inzitten. Hier is het al veel langer te koop en heel wat betaalbaarder.

Nu ga ik nog even sporten en dan verwacht ik de anderen terug van hun trip naar Canyonlands, een fraai gebied hier vlakbij. Wat ik ervan heb gezien, lijkt het op het landschap van the Grand Canyon en die hebben we een half jaar geleden bezocht.

Ik geniet in elk geval van mijn dagje vrij in doen en laten.
Genietende groet!

Moab, again...

Vandaag hadden we een flinke rit te gaan maar wel een hele mooie. Sinds enkele dagen was de pas door de Rocky Mountains open en daar zijn we overheen gereden met uiteindelijk ons doel van vandaag, Moab.

De pas was wonderschoon en overal onderweg werd er gewerkt aan het herstel van de weg. Er moest nog veel uit de sneeuw worden gegraven maar de weg was sneeuw en ijsvrij. De pas was maarliefst 3700 meter hoog. Dat is iets waar ik niet goed tegen kan, dat had ik vorig jaar al gemerkt. Ik word licht in mijn hoofd en vandaag voelde ik ook een druk op mijn borst. Maar met gewoon rustig in de auto blijven zitten kwam alles weer goed. Het was fijn om Max zo te zien genieten van de bergen, hij bleef maar zeggen hoe prachtig en bijzonder hij het vond, hij had in elk geval nergens 'last' van.

Maar goed we zijn weer in Moab, een grappig plaatsje in Utah aan de andere kant van de Rockies. Vorig jaar heb ik hier een leuke (en vooral warme) trui gescored. Dit jaar is het warm in Moab, erg warm en ik heb besloten morgen een dag vrij te nemen en niet mee te gaan naar het park wat op het programma staat. Het zwembad lonkt en op steenworp afstand ligt een steenhouwerij waar ook fossielen te koop zijn...

Heerlijk zo'n dagje voor mezelf.

Loveland...

Vandaag hadden we een autodag en zijn we in een ruk tot vlak bij Denver gereden om morgenvroeg de Rocky Mountains te bestijgen, per automobiel uiteraard. Sinds gisteren is daar namelijk de pas weer begaanbaar.
Onderweg zag ik deze merkwaardige gekleurde wolk. Ik kan dit fenomeen niet thuisbrengen, iemand een idee? Zijn ze bij HAARP weer aan het experimenteren? Ik heb het een paar keer gezien maar dit was de meest duidelijke en voor alle duidelijkheid, dit is geen regenboog. De foto is door het raam heen genomen, dat verklaard de spiegeling van de 'vliegervorm' aan de linkerkant.

Verder hebben we net heerlijk gegeten bij Perkins, een restaurant keten met een prima mix van fastfood en eerlijke ingrediënten. Aanrader voor de volgende keer, de borden gingen alle 4 schoon op, dit tot grote verbazing van de serveerster. Als afsluiter hadden we allemaal koffie besteld en Maxim een dubbele expresso. Wat schetst onze verbazing als de dubbele expresso gebracht wordt? Jawel hoor, 2 kleine kopjes koffie.

En nu? Nu gaan de Martha's een fles Californische champagne (ja heus het staat erop) soldaat maken. Het wordt gezellig vanavond in Loveland.

Dorstige groet!

Crazy Horse....

Vandaag hadden we een van de highlights van Martha (sr) op het programma staan. Mount Rushmore en als je niet weet wat daar te zien valt kijk dan maar op de kopfoto van dit blog. Jawel de 4 presidentenkoppen en ik heb een bewerkte versie waar Obama bij is geplakt.
Erg imposant om ze 'life' te zien en natuurlijk hebben de Amerikanen er weer veel patriottische toeters en bellen bij gemaakt. Wij nuchtere hollanders hadden het in zegge en schrijve in 10 minuten wel gezien.

Daarna zijn we naar het vlakbij gelegen Crazy Horse gereden, het antwoord van de indianen op de in steen uitgehakte presidentenkoppen. In 1948 is één man op verzoek van de indianen begonnen met een zeer prestigieus project om Crazy Horse te houwen uit steen zittend op zijn paard. Anno 2010 is van dit grootse plan slechts het gezicht gerealiseerd. Het is een te ambitieus plan gebleken en nu maken ze alleen de kop en de wijzende arm. Ik ben heel benieuwd of het tijdens mijn leven nog zover komt.

Rapid City is een uitstekende uitvalsbasis gebleken, dat heeft de reisleider goed bedacht. We zijn in de middag nog naar Park Custers gereden alwaar ik halverwege de autosleutels heb kunnen ontfutselen zodat de Martha's ook weer eens even van het uitzicht door de voorruit konden genieten. Mooi park met veel wildlife en smalle tunnels waar onze tank ternauwernood door kon. Ik kreeg een deja vu van met lijn 2 (stadsbus) onder de Dom door rijden...
Breed grijnzende groet!

Badlands...

Vandaag zijn we naar een desolaat gebied gereden de Badlands genaamd. Nou dat doet de naam alle eer aan, wat een karigheid. Hele stukken land uitgefreesd door weer en wind met merkwaardig gevormde heuveltjes als eindresultaat. De wind woei dat het een lieve lust was en mijn in Yellowstonepark aangeschafte winterjas deed weer heerlijk dienst. Of het nu aan de omgeving lag of aan het weer, ik weet het niet maar ik had moeite om erbij te blijven. Ik ben menig keer in slaap gesukkeld om met een schok weer wakker te worden achter in de auto. Waarschijnlijk een overdosis aan indrukken.

Ons avondmaal hebben we genuttigd in een absolute aanrader namelijk een voormalige brandweerkazerne, downtown Rapid City wat overigens totaal onverwacht een heel leuk stadscentrum bleek te hebben. Als afzakkertje nog even een kop echte koffie genoten in een koffiehuis welke, zo bleek later, door heuse relies werd gerund. Verplicht hebben we een half uur (zolang kostte het ons om de halve liter cappucino weg te werken) Jesus loves you songs en andere zalvende teksten aan moeten horen welke vooral Maxims tenen erg deed krommen. Als toetje van deze dag en als pleister op de wonde mocht Maxim even los lopen in een locale boekenwinkel wat resulteerde in 4,5 kilo boek, hoe krijgen we het allemaal mee straks....

Zwaartillende groet!

Close encounters of the third kind...

Vandaag zijn we naar Devils Tower gereden, terwijl we door Max onderweg vermaakt werden doordat hij alle hertjes aanwees.
Devils Tower is een merkwaardige lavapuist in een geweldig mooie glooiende omgeving. We hebben er omheen gewandeld en genoten van de heerlijke pijnbomengeur, een verademing na alle zwavelwolken van Yellowstone ;-) Aan de voet van Devils Tower wonen honderden zo niet duizenden prairydogs, grappige beestjes die inderdaad een schel blaffend geluidje maken, zeker als je te dichtbij komt.

Volgens de Indianen was Devils Tower een berg die door een reuzenbeer met scherpe klauwen is toegetakeld waardoor de merkwaardige vertikale banen zijn ontstaan. Op eerdere trips hebben we al gezien hoe het komt dat deze (lava)bergen eroderen en zo afbrokkelen maar het blijft een mooie legende.

Waar ik deze berg van ken is de film Close encounters of the Third kind van Steven Spielberg. Maar goed, de moeite van een bezoek zeker waard dus en een pluim voor de reisleider. Misschien dat ik met slijmen de autosleutels een keer krijg...

De komende 3 nachten verblijven we in stijl in een suite, voorzien van aparte slaapkamer en keuken, niet dat we er zullen koken hoor maar een aparte slaapkamer is wel fijn om je even te kunnen afzonderen. We zitten dus de komende 3 nachten in Rapid City en zullen dit als uitvalsbasis gebruiken voor de komende tochten. Het weer is hier overigens warm zo niet heet. Ik heb alweer kans gezien mijn rug ietwat te verbranden.

Gloeiende groet!

On the move...

Vanochtend met het inpakken van de auto zowaar nog een eenzame wolf gehoord, wat een bizar geluid. We zijn vandaag aan de noordkant om het Yellowstonepark heengereden richting Billings, een vreselijke plaats met vieze industrie dus daar geen stopje gemaakt. We zijn Montana uitgereden en bevinden ons nu in Wyoming en ik kan je vertellen dat het hier qua temperatuur een stuk aangenamer is. Ik heb zowaar al even in de zon gezeten en gezwommen. We hebben net zeer copieus gedineerd in een landmark waar zelfs Buffalo Bill nog een vorkje geprikt zou hebben, niet dat ik een hoge pet van die makker op heb maar de Amerikanen zijn zeer trots op hun (korte) historie.

Sorry zus dat ik je moet teleurstelleen qua overzichtskaart maar ik heb gewoon er gewoon geen, het enige exemplaar is in het bezit van de reisleider en hij bewaakt m net als de sleutel van de auto. Ik mag er alleen in rijden als hij zin in bier heeft ;-)

Over bier gesproken, net maarliefst 2 pinten gedronken. Heerlijk Moose Drool, een heerlijk donker bier welke mij in de verte aan guines deed denken.
De tijd vliegt trouwens maar dat is altijd als je fun hebt. Morgen mogen we van onze reisleider trouwens uitslapen en worden we voor het ontbijt pas om 8 uur verwacht. Luxury :-)

Morgen gaan we het plaatsje waar we nu verblijven (Sheridan) met een bezoekje vereren en daarna rijden we door naar Devils Tower en Rapid city, what ever we daar mogen zien....

Morgen meer.

Zonnige groet!

Nog meer bizons...

Lief kon het niet laten en bestelde een bizonburger die m heel goed smaakte. Ik blijf het vreemde dieren vinden en voel er niets voor daar mijn tanden in te zetten. Ook vandaag weer in een kudde op de weg loslopende exemplaren beland. Ze zien er log uit maar bewegen zich bedriegelijk snel. Ik kan me goed voorstellen dat er ongelukken met deze jongens gebeuren. Ze ogen heel rustig maar ondertussen broedt er vanalles in die mega grote kop van ze en een uithaal met die horens is zo gebeurd.

Ook vandaag weer een heuse zwarte beer gezien en leuke kleine grondeekhoorns en een wat groter exemplaar die ik prompt voor bever aanzag. Totdat hij me de rug toekeerde en een armzalig staartje showde. Geen idee dus wat dat was maar wel lollig. Zodra hij/zij zich gezien waande drukte hij/zij zich plat tegen de grond en ging zo helemaal op in de omgeving.

Yellowstone is een prachtig park met heel veel verschillende natuurfenomenen. Alleen al de rookpluimen die zomaar her en der uit het landschap omhoog kringelen en de prachtige gekleurde (warm)waterbronnen en de mineraalplateaus. Ik heb genoten deze 2 dagen maar het is tijd om onze nederige cabin te verlaten. Morgen vertrekken we in alle vroegte naar het noorden, das al wat ik weet. Morgen meer dus.

Bizondere dag...

Vanochtend in alle vroegte, we waren nog geen 10 minuten onderweg, zagen we al een zwarte beer. Prachtig gezicht, ik was zo onder de indruk dat ik te laat naar mijn camera greep. Na de beer volgden nog vele herten en bizons de hele dag door. Op gegeven moment waren we omringd door bizons. Wonderlijke beesten, heel zwaar van voren en met een slanke achterhand. Eigenlijk niet in verhouding maar mijn waarneming is vast beperkt wat dat aangaat ;-)

Ook hebben we een prachtige wandeling naar Lower Falls gedaan. Heerlijk om zo'n trippel te kunnen maken, ik geniet nog elk moment van mijn slankere ik. Ook hebben we the big old faithfull gezien, een geiser die elke anderhalf uur zijn water spuit. Mooi om te zien en vreemd dat dat steevast elke anderhalf uur gebeurd. Het is een wonderlijk land hier met mysterieus omhoog kringelende rookpluimen en borrelende waterputten en modderspuiters. Wat wel vervelend is zijn de vieze luchten die ons bleven omringen. Nadat we elkaar al enkele keren nauwlettend hadden gadegeslagen kwamen we erachter dat de verschrikkenlijke puttenlucht in onze omgeving, niet afkomstig was van een van ons. De rotte eieren stank is afkomstig van de zwavelputten die hier overal zijn. Zelfs in ons huisje is niet vrij van deze lucht.

Afijn, morgen gaan we de andere kant van het park verkennen. Vandaag mochten de Martha's voorin de tank. De mannen hadden bier gedronken en lieten zich door ons vervoeren. Ik heb de smaak te pakken en zal het wiel vaker hanteren.

Rijlustige groet!

Foutje, bedankt....

Vanochtend zijn we al vroeg op pad gegaan om even flink wat kilometers te maken richting Yellowstonepark. We verblijven de komende 3 nachten in een zeer basic houten cabin, voorzien van warm en koud stromend water een een minitoilet. Het arriveren was wel even schrikken na alle comfort van de afgelopen dagen maar vooruit er is internet dus waar heb ik het over...

Onderweg al het nodige wildlife kunnen spotten zoals meerdere kuddes bizons, enkele elken, herten en diverse roofvogels. Dus het beloofd erg mooi qua wildlife te worden hier.

Tegenvaller is echter de temperatuur. Mij is verteld dat het hier 30 graden zou zijn, ja heus. Ik heb slechts 1 lange broek bij me en 1 trui. Ik moet dus echt weer wat nieuws en warms aanschaffen :-P
Zonder dollen, het is hier echt koud. We hebben ineen heuse sneeuwstorm gezeten en werden geadviseerd om sneeuwkettingen om te leggen. Maar goed die had het verhuurbedrijf niet meegeleverd en we rijden al in een tank met dikke banden. Kortom we hebben het er maar op gewaagd. We hebben overigens ook de tank volgegooid, dorstig hoor. Er verdwijnt zo 80 liter in dit gorgelende monster.
Afijn, we hebben ons gesetteld en gaan zo down town de restaurantjes verkennen. Reizen maakt hongerig en daar weten ze hier wel raad mee....

Hongerige groet!

De schaamte voorbij...

Onze eerste echte vakantiedag kwam maar traag op gang. Martha en Max kregen de douche niet aan en moesten zich noodgedwongen net als vroeger 'aan de kraan' wassen. Kan natuurlijk ook maar lekker is anders. Voor Max was het dubbel afzien en moest ie de dag ongeschoren aanvangen en dat is niets voor hem. Op het vliegveld aangekomen bleken de koffers nog niet te zijn geariveerd en moesten we daar nog even op wachten maar met een heerlijke kop capucino was dat leed al gauw geleden. Bij de auto verhuurder stond een flinke rij SUV klaar waaruit we mochten kiezen. Het zal je niet verbazen dat Maxim de allergrootste uitgekozen heeft. We hebben een Ford expeditie met een flinke gorgel onder de motorkap, het is maar goed dat de benzine hier goedkoop is. De schaamte voorbij dus...

Max heeft zich vandaag goed ingehouden, zeker toen lief na het eten van een hard broodje achter het stuur er nogal bekruimeld bij zat. Verder een heerlijk vorkje geprikt bij een locale -van alles en nog wat- eettent. En waar we zitten? Op de A80, een belangrijke toegangsweg naar Yellowstone. En nu na een glas amber ale gaan de luikjes bij mij al weer zwaar worden. Morgen weer een dag en de laatste etappe op binnendoorweggetjes naar Yogibear.

Geeuwende groet!

The arrival...

Na een voorspoedige reis zonder vertragingen na een reis van zo'n 14 uur waren we gaar en rijp om ons op te krullen in onze reismand. Helaas toch nog even een deja vu van een eerdere trip namelijk dat wij wel aan zijn gekomen maar onze koffers, of in elk geval 2 van de 4 niet. Door eerdere ervaringen wijs geworden hebben we verschoning in de handbaggage maar toch... Continental bezwoer ons dat de koffers nog op Houston stonden en dat ze nagezonden zouden worden. Vanochtend bij de balie van het hotel waren er idd 2 koffers afgegeven maar die wilde het hotel niet accepteren daar de naam niet overeenkwam met de naam waarop we ingechecked waren. De koffers stonden op mijn meisjes naam en niet op die van Schipper...

Nou ja we zijn er en het is hier heerlijkwarm overdag. Als de zon onder is kan het wel koud zijn maar daar kunnen we ons op kleden als de koffers er weer zijn ;-)

Verder gisteravond voor het eerst hardgelopen op een band. Men ik leek wel dronken en had de grootste moeite om op de band te blijven, oorzaak tijdsverschil natuurlijk. Ik moet nog steeds erg uitkijken met hardlopen en heb een gevoelige aanhechting van een pees bij een knie maar een paar minuutjes gaat prima. Verder ga ik gewoon door met lekker wandelen. Waarwe in nederland vaak platte egels zien zitten we hier in een een gebied met groundhogs. Leuke marmotachtige beestjes die niet erg g0oed uitkijken met oversteken :-(

Back to the USA part 2...

Het is alweer tijd voor de volgende trip. Martha en Martha en Maxim en Max (nee je kijkt niet dubbel) gaan naar de USA. Ditmaal vliegen we met Continental Airlines naar Denver en staan Yellowstonepark en Mount Rushmore op het programma. We hebben een soort van Trailblazer gehuurd om ons in stijl te vervoeren over s'Herenswegen in den vreemde.... Als je meer wilt weten volg dan dit blog, ik zal dagelijks over onze avonturen hier bloggen.

Ik hoop maar dat alles goed gaat met de tickets want naast dezelfde voornamen hebben we ook allemaal dezelfde achternaam, ik ga dus met mijn schoonouders 14 dagen op trektocht door de Amerikaanse wildernis, voorzover nog aanwezig ;-)

Ook blijft het natuurlijk afwachten wat die verrekte aswolk blijft doen, zelf hopen we ook nog een grote zo niet grootste vulkaan ter wereld te bezoeken, als die zich nou ook even rustig houdt... Ik heb in elk geval mijn lief en mijn laptop en vermaak mij vast uitstekend in geval van vertragingen. De katten worden overigens liefdevol verzorgd door de buuf en co en zullen er zelf voor zorgdragen dat ze niet worden vergeten ;-)

Kortom we kunnen heerlijk alles even loslaten.

Zin in vakantie groeten

*************************************************************
Tot zover het reisje met de collega's van Zuid naar Marokko
*************************************************************

Voorbij alweer

Poehee, wat is reizen toch vermoeiend of waren het alle indrukken van de afgelopen dagen? Ons laatste avondmaal hebben we gezamenlijk genoten in de souk, we werden herkend en er werd gelijk een tafel vrij gemaakt. Lekker gegeten alleen wel jammer dat we zelf flink in de rook zaten. Nog even gezellig nagepraat in de Riad en toen was het bedtijd. Veel te vlug werden we gewekt door het ochtendgebed en vervolgens de huisvogel maar toen was het ook echt tijd want het busje stond 8.30 klaar om ons naar het vliegveld te rijden. Eenmaal op het vliegveld ging het ondanks de vertraging ineens allemaal razend snel en zit ik nu een beetje verdwaast van alle gebeurtenissen achter de laptop in mijn eigen keuken.
Voor lief heb ik tijdens onze Atlastrip een fossiel gescoord die bij hem in goede aarde viel. Ik weet inmiddels wat ik heb aangeschaft het is een turritella. Helaas kan ik van het gekochte exemplaar geen foto laten zien maar het exemplaar hierboven geeft een aardig beeld. Mijn fossiel is zo'n 15 cm lang en ik schat het gewicht op 1,5 kilo.

Gisteravond kwam ik trouwens tot de ondekking dat mijn kofferdeksel gescheurd was, maar dankzij wat breed tape waar de gastvrouw mee aankwam en de vaardige plakkunde van Micha hebben zowel het fossiel als de op het laatste moment aangeschafte tahin geen enkele schade gedurende het transport opgelopen :-)

Maar goed, eind goed al goed.

Tevreden groet

Partytime...

Wat een feestavond gisteren, Fatima heeft het fantastisch geregeld allemaal en alle credits gaan naar haar! Zo hebben de gastvrouwen gisteren hemels voor ons gekookt. We zijn gestart met een heerlijke dikke soep, ik hoorde iets over 'harare' maar dat kan ook wel iets heel anders zijn ;-)

Vervolgens hebben we gesmuld van een mega grote tahin met couscous en groente waarna 2 tahins volgden, de een lamsvlees met pruimen en amandelen (o my god, wat een heerlijke combi :-) en kip met citroen en olijven (ZAAAAAALIG:-) Last but not least een heerlijke verse vruchtensmoothy van aardbeien en framboos. Als allerlaatste (ergens na middernacht) werd er een grote taart binnengebracht omdat Yuksel verjaarde. Vandaag dus duidelijk een balansdagje ;-) Tussen en tijdens al deze heerlijkheden werden we getracteerd op life muziek en werd er enthousiast gedanst. Omdat we deze avond afscheid namen van Yuksel en George hadden we allen een kleinigheid meegenomen en om de beurt werden deze presentjes onder de nodige kwinkslagen en mooie anecdotes uitgereikt. Dat ik in een 'goed nest' terecht was gekomen had ik al aangevoeld, ik had echter nooit kunnen vermoeden hoe hecht en diep de onderliggende vriendschappen lagen. Diverse keren werd ik geraakt door de oprecht uitgesproken woorden van mijn collega's.

Het werd dus een latertje en vanochtend mocht ik al weer vroeg uit de veren omdat ik in de souk nog een nieuwe tas wilde scoren. Nou missie geslaagd, ik heb een grote leren handtas en een kleine leren handtas gescoord :-) Voor deze dubbele actie gaat alle lof naar Yuksel, door haar keiharde onderhandelingen heb ik hele mooie prijzen kunnen maken. Op gegeven moment vroeg de verkoper zelfs of ze Berbers was...

Mooie dag dus weer en vanmiddag even pas op de plaats en kalmpjes genieten van de rust in ons paleisje.

Gisteren hebben we ook nog even wraak genomen op de vogel die in de binnentuin huist. Elke ochtend vlak voor zonsopgang wekt deze vogel ons met luide schrille tonen waar je oren van tuten. Gisteravond met het feest hadden we m mooi tuk. Hij zat in zijn struik lekker te dutten maar dan wel vlak voor de geluidsinstallatie ;-)
Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op vogels maar hier heb ik wel heerlijk om kunnen lachen. Misschien verbeelde ik het me maar vanochtend klonk hij duidelijk minder uitbundig...

Uitgelaten groet!

Ourika vallei...

Men, wat een volle dagen en natuurlijk elke dag feest. Tot in de late uurtjes lachen en zingen. Niet door mij, ik heb me op de eerste etage teruggetrokken en schrijf mijn blogjes, iemand moet het werk doen ;-)

Vandaag zijn we per taxibusje richting uitlopers van het Atlasgebergte gereden. Onderweg valt het me op hoeveel Marokkanen er fietsen, dat zie ik ze in utrecht nooit doen...

We zijn nog maar net vertrokken als we staande worden gehouden door oom agent. Het klinkt allemaal heftig en ook wordt er driftig met de armen gezwaaid. Als Fatima alles gauw vertaalt worden we aangehouden omdat de chauffeur te laat zijn richtingaanwijzer gebruikte en geen voorrang verleende (duh, hoezo voorrang verlenen, doen ze dat hier dan??

Wij denken er allen het onze van en verwachten dat er met flappen gezwaaid moet worden. Niets van dat alles, de hermandad wilde slechts even laten wat macht vertonen en we mogen onze weg vervolgen, pfff.

Maar goed vandaag een heerlijke wandeling gemaakt naar de bovengenoemde vallei en daarbij ben ik flink verbrand zoals later in de Riad bleek. We hebben allen genoten van de ruimte en de weidse uitzichten, wat een prachtig stukje natuur. De echte bikkels zijn langs een geitenpaadje naar de top van de waterval geklommen, ondergetekende had het halverwege wel gezien en dacht bijtijds aan haar knieën en heeft van het zonnetje genoten.

En vanavond is het partytime, er wordt een feestmaal in de Riad bereid door de gastvrouwen en er komt een band spelen. Dit alles omdat we afscheid nemen van George en Yuksel, snif.

Helaas ben ik vergeten mijn foto oplader mee te nemen. Wel afkicken hoor om geen foto's te kunnen maken, ik zie overal gave foto's in... De komende dagen zal ik het moeten doen met de gulle (foto)giften van mijn collega's.

Nou laat de avond maar beginnen, er komen hier in elk geval heerlijke geuren uit de keuken :-)

Feestelijke groet

Korte recap...

Nog even terug naar onze aankomst gisteren...
De aankomst op het prachtige vliegveld van Marrakech was warm en gezellig. De korte rit naar het oude stadscentrum bijna traumatiserend. Overal kleine kinderen en mensen op onverlichte brommers en fietsers, veel getoeter en naarmate we het oude centrum naderen rijden we steegjes in waar we ook nog tegenliggers krijgen. Het laatste stukje mogen we lopen, het eerste wat opvalt na het uitstappen is de damp van uitlaatgassen. Als dat een beetje is opgetrokken ontwaar ik overal mensen en is het een drukte van belang. De straat leeft en in ganzenpas lopen we door nog smallere steegjes in een soort van labyrint en wordt het bukken geblazen. We lopen onder lage boogjes door en plots staan we door een bruine deur.
Riad el Filali, we krijgen mierzoete Marokkaanse thee die hoog ingeschonken wordt en we krijgen het programma te horen. Het worden volle dagen...

Vandaag hebben we uitgebreid door Marrakech gebanjerd en aan het grote plein koffie gedronken. Wonderlijk te zien hoe de sfeer op het plein overdag scheelt met 'savonds. We hebben er net gegeten op een soort van Food court. lekker eenvoudig en goed eten voor 8 euro. Wel schokkend om te merken dat er om onze etensresten gebedeld werd, door 2 jonge vrouwen en door 2 jonge jongens...

Marrakech is een plaats met grote contrasten tussen arm en rijk. Zo hebben we La Mamonia bezocht, een prachtig hotel waar de kamers beginnen met prijzen rond de 500 euro.

Ik merk dat de tegenstellingen me niet koud laten maar ik kan er ook niets aan veranderen. Wel kijk ik mijn ogen uit hoe vriendelijk we hier ontvangen worden en hoewel er veel kapot is aan gebouwen en bestrating, het toch over het algemeen erg schoon is. uitzonderingen daargelaten;-)

Na een treinreis vol stotterende en niet verstaanbare conducteurs kwamen we met flinke vertraging op Schiphol aan. Oorzaak wisselstoornissen rond Schiphol. De NS verdiende vandaag zeker geen pluim en kunnen nog heel wat leren over publieksvriendelijkheid en dienstverlening. Niet alleen waren de omroepers niet te verstaan maar ook de boodschap was volstrekt rommelig en er werd aan de reizigers geen info verstrekt welke trein er wel naar Schiphol ging. Nou ja, we hadden geen tijd hierom te treuren. Met kloeke stap haalden we op het centraal station de trein naar Dordrecht die ons naar Schiphol bracht. Met rood hoofd en enigszins puffend bereikten we uiteindelijk de vertrekhal alwaar we ons bij de rest van het gezelschap voegden. We waren niet eens de laatsten, Ton woont het dichtse bij en kwam als laatste aan. Dit alles mocht de pret niet drukken, zelfs niet dat er duidelijk zichtbaar nog even gauw aan de motor van ons vliegtuig werd gewerkt…
Inmiddels zijn we gearriveerd en warm onthaalt in Marrakech door Fatima en George die al wat eerder zijn vertrokken. De hele bubs is naar een restaurant vertrokken maar mijn luikjes vallen dicht. Alle indrukken van de korte reis van het vliegveld naar onze Riad, die werkelijk er heel prachtig uitziet moet ik eerst even verwerken. Ik plaats dit berichtje nog even en duik vervolgens in mijn mand. Morgen weer een dag ik kan de toetsen niet meer onderscheiden op de lap top.

Geeuwende groet!

Zuid gaat zuid...

Natuurlijk ben ik vaker op stap geweest met collega's maar nog nooit met overnachting en dan ook nog naar Marrakech.
Collega Fatima heeft de komende dagen de regie in handen en heeft een ambitieus programma samengesteld. We verblijven in Riad el Filali welke ligt aan Bab Tarzout. Vreemde namen en vreemde klanken in mijn oren.

Ik ben overigens eerder in Marokko geweest, ergens in de 80-er jaren. Toen had ik een mooie reis uitgestippeld om rond de Middelandse zee te reizen en ben ik ook door Marokko getrokken. Geen groot succes trouwens toen, rijdend door een leeg berglandschap dacht ze even een sanitaire stop te kunnen maken. Ik had de broek nog net niet van de billen toen er van overal en nergens kleine en grotere jongens aan kwamen rennen.
Het enige wat ik begreep is dat ze hasjies wilde slijten, wist ik veel dat ze dat daar verbouwden. Richting grens van Algerije werd het steeds slechter en vonden we het eng worden en waren we zelfs zo bang dat we om de beurt gingen slapen omdat we ook gewaarschuwd waren dat er pakketjes in de auto's van touristen verstopt werden. Pfff, spannende tijden maar we hebben alles overleefd, zelfs de opdringerige sheik die wiskey aanbood voor 16 dirham wat later 60 dirham bleek te zijn, haha wat een woelige tijden. Ook de eerste camping op Marokkaanse bodem was flink schrikken. Als eerste ga ik altijd de boel even verkennen en schrok hevig toen ik de toiletruimte betrad en ik viel helemaal van mijn graatje toen even later bleek dat het helemaal het toilet niet was maar de doucheruimte...

Maar goed, nu wat jaartjes ouder en hopelijk iets wijzer, heb ik in elk geval wat meer pecunias te besteden en verblijven we dus in een riad. Hoe het er echt is laat ik je hier weten dus...