Kanab, the place to be...

Vandaag schrijven wij tot u vanuit Utah, ik wist helemaal niet dat we daar zouden komen...

Vandaag was fantastisch! De Grand Canyon, is echt GRAND. Wel jammer dat het zo ongehoord druk is, ik had graag in stilte van de grootsheid willen genieten maar dat is echt onmogelijk. De brullende V 8 motoren kun je al van ver horen aankomen en wat er aan volk uit schommelt is ook niet geluidloos (ahum, verre van...)

Wonderlijk landschap, bijna onaards. Ik had er moeite mee om deze weidsheid in elk geval te bevatten. Het maakte dat ik me klein en nederig voelde, nietig in dit waanzinnig grootse landschap, De schoonheid en ruigheid heeft me diep geraakt en zelfs nu ik er even over schrijf en de foto's terugkijk (57 vandaag) kan ik weer ontroerd raken en we hebben nog maar een klein stukje gezien...

Morgenochtend vertrekken we in alle vroegte richting North Rim, ofwel de noordelijke rand, die wat minder toeristisch is. Opvallend trouwens om overal de Navaho Indianen met sieraden tegen te komen. Zo nu en dan zijn we even gestopt, je ziet veel dezelfde dingen Vooral dreamcatchers schijnen goed te verkopen, die zie je overal. Zelf hoef ik echter niet van mijn dromen afgeholpen te worden, ik mag graag dromen ;-)

Het wordt mij en ons overigens steeds duidelijker waarom ze hier zo zwaar zijn. Dat ze ongezond eten en te grote porties eten moge duidelijk zijn maar ze bewegen ook absoluut niet. Vandaag kwamen we enkele Amerikaanse exemplaren tegen die 100 meter lopen van de parkeerplaats naar de te bezoeken plek een te grote afstand vonden. HONDERD meter!

Wat ik ook heel wonderlijk vind is dat er op sommige wegen in de middenbaan geulen uitgefreesd zijn. Ik vraag me af hoe motorrijders daar tussendoor en overheen komen zonder te verongelukken. Wat ik wel heel positief vind is hoe relaxed ze hier in het verkeer zijn. Natuurlijk rijden we hier op het platteland maar toch, een heuse verademing, zo kan het toch ook.

Hartelijke groet!