Kings Canyon, 17 oktober

In de middag rijden we naar Kings Canyon alwaar we in het gelijknamige resort overnachten. Tijdens het eten koken beleef ik een soort van ‘deja vu’ als de spiritusbrander, waar we op koken, vlammen lekt waar het niet hoort. Door de grote hitte smelten de plastic regelknoppen dol en we kunnen volgens ex brandweerman Maxim niets anders doen dan het ‘gecontroleerd laten uitbranden, wat wel drie uur duurde daar ik net deze ochtend het stelletje ruimschoots van spiritus had voorzien.
We lachen onze 'zorgen' een beetje weg en blussen onze dorstige droog geworden kelen met wijn en bier terwijl we allerhande rampscenario bedenken.
Van binnen blijft het toch een beetje pijnlijk, ik voel me verantwoordelijk en heb het gevoel dat ik faal, die gedachte kan ik maar met moeite loslaten. Jaren geleden in Darwin in een hotel met keuken is me ook al eens iets dergelijks overkomen. Daar was ik wat aan het bakken en van de rook die daarbij ontstond (rookmelder pal boven het fornuis!) zette het alarm in werking. Er was geen houden meer aan en het hele hotel werd ontruimd en ik ‘gered’ door twee brandweermannen met bijl. Een MEM om nooit te vergeten.
Ik droom er nog wel eens van...

Het weer wordt trouwens steeds aangenamer, van lekker warm tot heet met een lichte tot stormachtige wind. Vanochtend werd ik gewekt rond 5.30 uur door een grote groep schreeuwende zwarte red tailed cockatoes die deze contreien bevolken.
Ben en Maxim beleven hun ultieme jongensdroom en spelen met hun autootjes nog steeds met veel plezier in deze grote zandbak hier...

Ank en Ben zijn geheel verantwoordelijk voor de muzikale omlijsting....