We zijn inmiddels goed 3 dagen onderweg en staan in Kalgoorlie op een camping alwaar Ank en Ben een ‘cabin’ hebben gehuurd om weer eens een goede nachtrust te krijgen. Het camperen op deze manier valt hun niet mee. Ik houd mijn hart vast want vandaag gaan we pas echt de bush in en wild camperen. Ik geloof dat mijn zusje de dagen aan het tellen is dat we weer in bewoond gebied terechtkomen en in een hotel overnachten.
De eerste dagen zijn Ank en Ben dus niet meegevallen. Ben wordt regelmatig aan getroffen met een handstoffertje om het rode stof van de buitenkant te vegen, dat in tegenstelling tot Maxim die boos werd toen ik een smiley op het raam in de mooie rode laag had getekend.
We zijn enkele dagen geleden van Perth, met zeer veel vertraging omdat de auto nog niet klaar was, vertrokken richting zuiden. We hebben overnacht in Boddington waar we alweer andere eigenaars aantroffen. Helaas regende het en was het knap aan de frisse kant zodat we de volgende dag naar Albany zijn getogen en de nacht hebben doorgebracht aan een camping aan de kust. We hebben nog een familie van 4 walvissen gespot bij Bremers bay, dat blijft een indrukwekkend gezicht. Vandaar uit zijn we via een prachtig 4 Wheel drive track in het Fitzgerald national park naar Hopetoun aan de kust gereden. Waar we een fantastische leuke camping troffen en waar we met behulp van Maxims brandweermansachtergrond in no time een fantastische fik hebben gemaakt waar hele families op af kwamen. Zelfs de camping eigenaar heeft nog een paar koude rakkers genuttigd bij het vuurtje. Helaas werden we veel te vroeg naar binnen gejaagd door een flinke onweersbui.
Na dit vooral natte avontuur hebben we besloten om via Esperance de weg te nemen naar Kalgoorlie om een beetje warm en droog te blijven. Vooral dat laatste want de auto van Ank en Ben is zo lek als een mandje. Zowel in de bestuurderscabine als in het dakgedeelte waar je slaapt. De muggen hebben ons hier overigens ook al flink verwelkomt. Maxim ziet er weer heel vertrouwd uit met die prachtige grote bulten en Ben hebben ze zodanig ongelukkig in zijn hand gestoken dat deze helemaal opgezet is. Ank is vreselijk verkouden en loopt met een lodderig oog rond en een pak zakdoekjes. Verder alles goed hoor ;-)
Straks vertrekken we dus echt naar de outback en verlaten we het asfalt definitief. De volgende update komt over een week uit Alice Springs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten